Stap een ging probleemloos!
Stap twee, tuinpoort volledig open, groenbak opzij, en controle op een vrije doortocht: ok!
Stap drie, op de motor plaatsnemen en rechtop zetten, jiffy opklappen: ging ietwat moeilijk, vergt gewenning.
Stap vier: koppeling inknijpen en met een been de motor overeind houden en met het andere been de éérste versnelling aanklikken: probleemloos!
Stap vijf: de koppeling langzaam op laten komen en wel de voorrem inknijpen: angstmomentje: je realiseren dat als je de motor niet onder controle kan houden ik in de scherpe bocht naar de achter poort vast kan komen te zitten. Ik hoef geen gas te geven, motor trek me stationair draaiend de tuin uit
Stap zes: stapvoets de motor schuin de tuin uit gedraaid, ik heb de hele breedte van de poort nodig om de bocht te maken en de motor moet schuin omdat anders spiiegels en stuur tegen de schuur schuren: gelukt!
Stap zeven: iets meer gas en met beide benen aan de grond de poort uit rijden! Whaaaa, dit lijkt al op rijden!
Stap acht : de motor voorom het huis gereden, voorzichtig de stoep op manouvreren en bij voortuin stoppen, jiffy uit, motor uit en even bijkomen! Dit was best een enerverende ervaring na 8,5 maanden revalidatie
Stap negen: het besluit is genomen: motorjas aan, helm en andere toebehoren aan en opnieuw de motor starten: die laat me niet in de steek: dagteller op nul, blik op oneindig en gaan met die banaan .....
Stap tien: een zeer korte route: Haarlem a200- onder Rottepolderplein door, bij Halfweg eraf, ringvaart over rechtaf langs de ringvaart rijden, bij Cruqius weer via Heemstede terug naar de woning! YES ik heb het gehaald!!! 23,8 km op de teller, de laatste paar kilometer merk je dat de linker arm tegen de pijngrens aan gestrekt moet worden, maar wat een heerlijk gevoel om weer te rijden!!
Geleidelijk steeds iets verder 
maar uitkijkuh hoar 
